معنی آفرین خوان در فرهنگ فارسی عمید

آفرین گو، ستایش کننده

معنی آفرین خوان در لغت نامه دهخدا

آفرین گوی:، بجان آمدند آن سپاه مهان، شدند آفرین خوان بشاه جهان.، فردوسی.، بر آن راه و رسم آفرین خوان شدند، شهنشاه را بنده فرمان شدند.، نظامی

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

جایی که در آن نماز بخوانند و عبادت پروردگار کنند، نمازخانه

محل به جای آوردن نماز

((~. نِ))

جایی که در آن عبادت کنند، نمازخانه